Με αφορμή το ποίημα «Όταν πεθαίνει ένα παιδί» του Τόλη Νικηφόρου (Κ.Ν.Λ. Β’ Γυμνασίου) οι μαθήτριες και οι μαθητές της Β2 τάξης του Γυμνασίου Σκουτάρεως συμμετείχαν σε ποικίλες δραστηριότητες, μέσω των οποίων βρέθηκαν αντιμέτωποι με το πρόβλημα της πείνας των παιδιών του τρίτου κόσμου. Ένα πρόβλημα που άγγιξε το νου και την ψυχή τους, ενεργοποίησε τα συναισθήματά τους, προκάλεσε έντονους προβληματισμούς. Κι όλα αυτά έγιναν ποιητική δημιουργία! Υπεύθυνη καθηγήτρια η κ. Αντωνογλούδη Μαρία, φιλόλογος.
Ένα παιδί πεθαίνει από πείνα
Είδα
την πρησμένη σου κοιλιά
Είδα
τα μάτια σου
αυτά τα μάτια
τα μεγάλα και τα εκφραστικά
κι ένιωσα
συγκίνηση
συμπόνια
στεναχώρια
λύπη
θλίψη
πόνο
που πεθαίνεις από πείνα
ενώ εγώ τα έχω όλα!
Ένιωσα
οργή
αγανάκτηση
και μίσος
γι΄αυτούς που θέλουν
να υποφέρεις!
Ένιωσα
ευθύνη
γιατί γι’ αυτό
ευθύνομαι κι εγώ!
Είδα
την πρησμένη σου κοιλιά
Είδα
τα μάτια σου
αυτά τα μάτια
τα μεγάλα και τα εκφραστικά
και σκέφτηκα
γιατί να μην έχουν να φάνε
τα παιδιά
γιατί πεθαίνουν καθημερινά
τόσα παιδιά
γιατί τα βιώνουν όλα αυτά
μικρά παιδιά
γιατί να γίνονται όλα αυτά
γιατί υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν
να υποφέρουν
τα παιδιά
γιατί τόση εκμετάλλευση και αδικία!
Και σκέφτηκα
γιατί να μην είσαι σαν εμένα
γιατί να μην χαίρεσαι τη ζωή
γιατί παραπονιέμαι για τα ασήμαντα
γιατί, γιατί, γιατί… Και σκέφτηκα
θα ήθελα να βρίσκομαι
στη θέση αυτή;
Είδα
την πρησμένη σου κοιλιά
Είδα
τα μάτια σου
αυτά τα μάτια
τα μεγάλα και τα εκφραστικά
κι ευχήθηκα
να μην πεινάσει ξανά παιδί
να μην πεθάνει ξανά παιδί
να σταματήσει η αδικία κι ο πόνος
νερό τροφή μια ζωή κανονική
για κάθε παιδί!
Κι ευχήθηκα
έναν καλύτερο κόσμο
με αγάπη και χαρά
με ίσα δικαιώματα
για όλα τα παιδιά
χωρίς εξαίρεση καμιά!
Κι ευχήθηκα
μια καλύτερη ζωή
με τη δική μου συμβολή!
Μια εικόνα
τόσα συναισθήματα
τόσες σκέψεις
τόσες ευχές!
Οι μαθητές και οι μαθήτριες
του Β2 Γυμνασίου Σκουτάρεως